Priče o Čačku i Čačanima – Čačanska crkva kroz vekove – peti deo
Sve dok Hatišerifima nije napravljen prvi korak ka nezavisnosti srpske države u odnosu na ostatak Osmanske imerije, Jovan Obrenović je uz saglasnost svog rođenog brata Miloša naredio da se džamija preobrati u crkvu i doveo uglednog užičkog episkopa Nićifora koji je sve osmislio i organizovao kako će crkva izgledati.
Čačansko stanovništvo je za vreme postojanja džamije koristilo crkvu koja danas viš ene postoji a koja senalazila na uglu ulica Nemanjine i Balkanske ulice.
Crkva svetog Vaznesenja se dugo rekonstruisala a poslednji graditeljski poduhvat bio je 1895. uništio je i poslednje ostatke starog živopisa, sledeća velika obnova bila je posle Drugog svetskog rata jer je bila teško oštećena, riznica poharana a arhivska građa uništena i svi bakarni elementi iz prethodne obnove su uklonjeni. Jedino je kupola sa islamskim detaljima ostala da podseća na burnu istoriju hrama.
Miloš Obrenović je izdao nalog knezu Vasi Popoviću koji je tada bio u Čačku, i njegovom bratu Jovanu da dovedu majstore tzv. Drebrane ili Goge koji su učestvovali u rekonstrukciji ove velike crkve.
Tada su prvo zazidani ovi veliki prozori, oboren je minaret koji je već bio dobrim delom narušen pređašnjim ratovima i ustancima. Zatim je uklonjen minder i niša na sredini bogomolje.
Burnoj i slavnoj istoriji Čačka upravo svedoči i grb koji je se nalazi na Gradskoj upravi a koji je u jednom malom heraldičkom simbolu sadrži sve ono što je Čačak prošao kroz svoju istoriju. Na samom vrhu grba se nalaze dva stuba koja predstavljaju siluete čačanske crkve. Godina 1408. Predstavlja godinu kada se Gradac prvi put pominje i pisanim spisima, 1815. Predstavlja bitku na Ljubiću i uopšte veliku slavu srpskog naroda. Lavovi predstavljaju saradnju svetovne i duhovne vlasti i kruna je simbol srednjevekovlja koje je obeležili sam grad Čačak. Lavovi stoje na nakovanju koji predstavlja privredni značaj grada a na nakovanju se presecaju top i mač. Mač predstavlja srednjevekovne borbe dok top označava artiljeriju i govori o značajnoj ulozi ovdašnjeg stanovništva u ustaničkim ratovima.
Pavle Rovinski ruski istoričar boravio je u Čačku 1868. i tada opisao prostor oko crkve. „Ulica je bila sva u gomilama osušenog, potpuno crnog blata, a sve kuće su bile bele i čiste sa visokim dimnjacima nalik na minaret. Pre svakom kućom, bašta i niz raskošnih ruža koje su dolazile do više streha od krovova. Velika crkva bela sa još nekoliko povećih belih kuća okolo“.
Centralno mesto u naselju koje je crkva imala, zadržala je usvajanjem urbanističkog plana 1893.
